We konden vanmorgen rustig aandoen; we hoefden immers nog maar 18 km te fietsen. We vertrokken dus pas ná 10 uur. Het weer was weer opvallend goed: het begin wat koud en bewolkt, maar al snel kwam de zon toch weer door en het zou zo'n 19 graden gaan worden.

Vanaf Livron konden we eerst een stuk het dal volgen in zuidelijke richting over de D640. Via plaatsjes als Barzun en Pontacq fietsten we naar de D940 en verder richting Lourdes. Die D940 ging licht heuvelopwaarts, maar lang niet zo fors als we vooraf dachten (we gingen er vanuit dat we vanuit het dal nog een paar honderd meter omhoog moesten naar Lourdes).

Om half 12 reden we al Lourdes binnen en even voor 12 uur zaten we al in het centrum.  

Vooraf hadden we al gezien dat er op de dag 2 mogelijkheden waren om met de trein in St. Jean Pied de Port te komen (waar de auto staat): om half 10 en om half één. Erik kreeg het opeens op z'n heupen en dook het station in om eens te informeren hoe of wat. Voordat Henk en ik het wisten had hij al tickets gekocht voor de trein van half één. Maar..... we moesten nog wel "even" de fietsen en de bagage kwijt!  Desgevraagd gaf de loketdame vriendelijk aan Erik aan "dat zoek je maar lekker zelf uit". Aan de overkant van het stationsplein bleek er een café te zijn waar we wel onze bagage kwijt zouden kunnen, maar dat sloot al om 18.00 uur. Toen we vroegen of we de fietsen met bagage aan de achterkant van het café mochten plaatsen, was dat prima, maar dan wel op eigen risico. Op hoop van zegen dan maar.

En zo kon het gebeuren dat we al om half één, nog steeds in onze al niet zo fris ruikende fietskleding, plotseling in de trein zaten. Daarna ging het snel: we moesten overstappen in Bayonne en waren om 16.15 uur al in St. Jean Pied de Port. Aldaar de auto van Erik opgehaald. We reden via Spanje terug: in Spanje namelijk nog wat boodschappen gedaan: net over de grens in een goedkoop shopping-paradijs. Daarna ging het dus weer richting Lourdes, zo'n 150 kilometer.

In de trein hadden we al een hotelletje geboekt in Lourdes: Hotel Vesuvio, zo genoemd omdat de eigenaars uit Sicilië bleken te komen. Het was al met al pas rond 21.00 uur voordat we daar aankwamen. Daarna moesten we nog even opfrissen + omkleden om nog even snel de stad in te kunnen gaan om een hapje te kunnen eten. 

Ik was zelf zo'n 20 jaar geleden al eens in Lourdes geweest en wat mij was bijgebleven was dat het er zo druk was. Dat werd bevestigd door de eigenaar van het eettentje (Au Roi Albert, inderdaad: een Belgische eigenaar): het was dit jaar opvallend rustig in Lourdes, hij schatte in dat er 30% minder bezoekers waren. Na het hapje eten nog even op het terras een Belgisch biertje genuttigd (vanzelfsprekend). Al met al zaten we uiteindelijk zo'n beetje als laatsten op dat terras en was Lourdes wel uitgestorven!