We wilden lekker op tijd vertrekken vanuit het F1 hotel voor de laatste 60 km van onze tocht. Onze fietsen waren gisteravond in een ruimte gezet, waar ook de electriciteitsaansluitingen e.d. te vinden waren. Stevig afgesloten met een ijzeren deur met dito stevig slot. Daar kwam de receptioniste ook achter: ze kreeg die deur dus nooit meer open. Het slot klemde zei ze en kwam met een schroevendraaier aan om de deur open te wrikken. Erik en ik deden ons best, maar we kregen de deur dus niet open.... Tot Erik op het lumineuze idee kwam dat het slot er misschien wel verkeerd in gemonteerd zat. Oftewel: linksom draaien om te openen. Dat bleek het te zijn, dus een half uur later konden we de fietsen eruit halen.

In het hotel was een heel clubje donkere kinderen aanwezig. We gaven zo'n jochie een fietsvlaggetje, waar-ie heel blij mee was. Toen Erik vroeg (dat jochie sprak Frans) of-ie op vakantie was, schudde hij Nee. Of-ie met de auto was gekomen? Nee, met de boot. Waar of-ie woonde. Nou hier,.... In het F1 hotel. Oftewel: vluchtelingen. Toch wel tragisch.

Rond een uur of 10 vertrokken we vanuit Perigieux. We zaten al aan de rand van de stad en konden gelijk via een stukje N221 en de D710 vlot doorfietsen. Wel vrij saai om te fietsen, maar ja. Bij La Douce deden we een koffiestop in een leuk tentje en de eigenaresse bleek eens een klant van Erik te zijn geweest dus kregen we het eerste rondje van de zaak.

Bij La Douce maakten we ook een doorsteekje naar de D47 om gelijk vlot door te fietsen naar Les Eyzies. Schitterend fietsen daar, waar je letterlijk onder de over de weg heen hangende rotsformaties door fietst. In de zomerperiode kan het hier erg druk zijn met toeristen, maar nu was het, ondanks het mooie weer, erg rustig.

Zelfportret van Erik

Bij Les Eyzies verlieten we ook de (doorgaande) D47 om de laatste 20 kilometers binnendoor naar onze eindbestemming te fietsen. Die mooie rotsformaties waren een voorbode voor die laatste kilometers, want het venijn zat toch een beetje in de staart: we hadden nog een paar fikse klimmetjes te gaan !

Onderweg gezien : Chateau de Commarque

Rond 17.00 uur kwamen we op onze eindbestemming: Marcillac-St. Quentin, bij de woning van Erik & Marianne.

Afgelegde afstand: 58 km

Dat was het dan. We komen nog wel even "over de lijn" met een resumé !