Ondanks dat we gisteravond min of meer provisorisch kampement moesten maken en we alle drie niet zo heel denderend hebben geslapen, werden we pas om 07.45 uur wakker. We werden beloond bij het opstaan met een schitterend uitzicht over het dal van de Vienne, inclusief een opkomende zo'n en een vroege luchtballon. Een nabij staande boom werd tot toilet gepromoveerd en met een nat washandje konden we ons nog enigszins opfrissen.

Fraai uitzicht vanaf ons kampeerplekje

We vertrokken vlot en fietsen naar de volgende grotere plaats Chatellerault. De vrees dat de accu van de fiets van Erik te weinig power zou hebben voor 2 dagen werd bewaarheid en dus deden we de lokale Tourist info, waar de accu een paar uur onder stroom werd gezet. Wij bezochten ondertussen de stad, waar o.a. een St. Jacobskerk bleek te zijn. In de kerk is een houten St. Jacobsbeeld te vinden, onze beschermheilige van deze reis! De schoonmaakster van de kerk kon ook wel vis gaan verkopen op de markt; terwijl wij fluisterend met elkaar spraken vanwege de toch wel gewijde sfeer kon zij van achteren in de kerk prima met iemand op straat een praatje maken!

St. Jacob zelf

Daarna hebben we nog uitgebreid op een terrasje aan de koffie gezeten en vervolgens geluncht. Nadat we de accu hadden opgehaald vertrokken we vanuit Chatellerault richting Poitiers. Nog zo'n 40 km te gaan en dat hebben we vrij vlot weggefietst. Het was ook prima fietsweer: zonnig, zo'n 22 graden en niet veel wind. Wel af en toe wat hellingen, maar zo rond 17.30 uur fietsten we de stad Poitiers binnen.

Op zomaar een muur (van een privé-tuin) als je Poitiers binnen rijdt.

We gingen op zoek naar de Jeugdherberg, toch weer een 4 km verder en die bleek gesitueerd te zijn in een ietwat shabby gebouw in een ietwat shabby buurt. Veel allochtone gezichten en in de Jeugdherberg bleken ook nog wel wat asielzoekers te huizen.

De Jeugdherberg in Poitiers

Op de muur van de Jeugdherberg

Nadat we ons weer eens wat opgefrist hadden en we weer enigszins toonbaar + reukbaar waren besloten we in een nabije Kebabzaak nog wat te gaan eten. Die zat in een klein winkelcentrumpje, waarbij letterlijk alles was afgesloten middels rolluiken en je ook allen maar allochtonen zag rondwandelen. Een beetje het Kanaleneiland van Poitiers zogezegd. De uitbater van die Kebabzaak zei dat-ie een Senegalees was, maar bleek en Tunesier te zijn. De gasten die op het terras zaten kwamen via de ramen naar binnen stappen. Het was dus ook een wat shabby-tentje.... Maar: wel prima gegeten.

Vannacht dus weer eens in een echt bed slapen!

Afgelegde afstand : 44 km

Oh ja: vandaag hebben we de toch wel magische grens van 1000 km overschreden!