1. Misschien val ik in herhaling en schrijf ik hetzelde als/dan Piet maar het is niet mogelijk om beide verhalen naast elkaar te houden.

Vandaag dus, gebeurde er nog iets? Jazeker.

In het eerste stukje wat ik schreef had ik het over klunen en het krijgen van kapotte knieen. Na twee dagen op de fiets kan ik zeggen dat ze van klunen waarschijnlijk minder pijn hadden gedaan want na een km of 40 begonnen ze te branden, gisteren na een km of 20 en vanochtend stapte ik om 9 uur op de fiets en lieten ze me na 500meter al weten dat ze liever in bed hadden willen blijven liggen.

Na 25 km kwamen we in Mechelen en besloten we onze dagstempel in de kathedraal te halen.Er was niemand maar gelukkig kwamen we de neef van Quasimodo tegen die met ons meeliep naar een huis vlak bij de kathedraal waar een soort praathuis was.Er kwamen mensen van allerlij gezindten langs, christen, katholieken en zelfs een moslim zonder bomgordel.

Halverwege de tocht naar het gebouw haakte Piet af want het was toch wel een stukje lopen. Toen Henk en ik daar aankwamen vroeg een aardige dame of we wat koffie of thee wilden. Ik zei haar dat we met zijn drieen waren en dat het onze vriend hadden moeten achterlaten en het dus niet mogelijk zou zijn om wat met hun te drinken. Nadat ze zei dat ze de koffie wel even naar hem toe wilde brengen besloten we hem maar op te halen. Piet en Henk kregen het voor elkaar om op het kleine stukje (200m) twee keer verkeerd te rijden.

We ontmoeten daar dus ook de nieuwe diaken en hebben één grote wijsheid van hem meegekregen: Een diaken mag nooit trouwen maar een getrouwde man mag wel diaken worden. Dus wanneer je als goedgelovige van de twee belangrijkste dingen van het leven wilt genieten: geloof en vrouwen, trouw dan eerst voor je je door de aardsbisschop laat inweiden.

Daarna hebben we zo lang naast het water gefietst dat we op het laatst de indruk hadden dat we deel uitmaakten van onze eigen fata morgana.

Vandaag hadden we dus besloten omin een jeugdherberg te slapen. Toen we aankwamen werden we "opgevangen"door een aantal kinderen waarvan later bleek dat ze allemmal een "rugzakje" hadden. Super vriendelijk,aardig en ze wilden van alles weten.

Toen we de binnenplaats van het oude gebouw opreden en daar aan de tafels een stuk of zes schonen en iets minder schonen zagen zitten wisten we direct dat we een goede keuze hadden gemaakt. Ze spraken ons direct aan en één van de eerste vragen was of we uit Nederland kwamen. Na een positief antwoord op die vraag vroeg een dame of we al gegeten hadden. Het was waarschijnlijk een inkoppertje want het geluid wat uit onze maag kwam zou menig varken jaloers hebben gemaakt. Nee, we hebben nog niet gegeten, hoezo? Willen jullie hier iets eten? Het is gratis hoor!!!!!! En wij zouden geen echte Nederlanders zijn omdat aanbod af te slaan.

Er werden twee bakken salades gebracht, een ENORME pan met aardappels en een megagrote schaal met wel dertig stukken vlees, worst en andere lekkere dingen.

NU hebben we onze buiken dik, zitten nog aan een paar potten bier en als ze over twintig seconden leeg zijn gaan we pitten.

Truste en tot morgen