Maandag 09 oktober. Na een ontbijtje in het chauffeurscafe (Tortillado, een soort van mix tussen een pannekoek en een gevulde omelet), vertrokken we om 09.15 uur om direct weer met een stevige klim te beginnen. Eigenlijk 2 fikse klimmen: eentje van 4 - 5 km, daarna een snelle afdaling en gevolgd door een klim van 4 km (van 6%) met daarna wel een lekkere lange afdaling.

We zijn nu wel serieus op de hoogvlakte tussen Burgos en Leon terecht gekomen. Een beetje desolaat landschap, weinig begroeiing en lange wegen.

Af en toe staat er een verkeersbord.....

De fietsroute loopt nu vaak gelijk op met de route voor de wandelaars. Of dat voor hen leuk is kun je je afvragen, want dat betekent dat ze vaak de wegen volgen en minder de paden door het landschap.

In de verte ligt Castrojeriz, een dorpje in de woestenij met de ruïne van een burcht op de top van de heuvel.

De lokale bevolking heeft goed ontdekt dat er geld te verdienen valt aan de Camino. Ergens onderweg stond een boertje in een oud busje die zichzelf tot mobiele stempelpost had bevorderd en wat prullaria (stempeltjes hout) gratis weggaf. Natuurlijk mocht je een gratis donatie geven en zo te zien liep dat wel...

Nadat we onder de boog van de ruïne van het voormalige kloostercomplex San Anton door waren gefietst hoorden we luide muziek: iemand die in de achtertuin van zijn boerderij een terrasje had geïnstalleerd en zo de klanten lokte.

San Anton en hieronder: Erik op dat terrasje.

We passeren de historische pelgrimsbrug over de Rio Pisuergo.

Onderweg stopte er een auto met een compleet gezin: er werd getoeterd, de man stak z'n duim op en er werd door alle inzittenden geapplaudiseerd. Dat geeft toch een goed gevoel...

Ondanks de lange hellingen maakten we wel kilometers en aangekomen in Fromista, een mogelijke overnachtingsplek, besloten we toch nog even door te fietsen. Prompt hield het ondersteunende motortje van Erik z'n fiets er echter mee op: een oververhitte controller. Wat wil je met wederom 26 - 27 graden en die lange hellingen. Gelukkig heeft Erik een reserve bij zich en toch wel een spannend kwartiertje konden we verder.

We kwamen terecht in de plaats Carrion de los Condes. Voldoende overnachtingsmogelijkheden, maar we waren laat 17.00 uur) en bij de eerste poging, bij de Jeugdherberg, bleek deze al vol te zijn met een kinderkamp, dus ze namen geen pelgrims meer aan.

Bij een kloosterherberg werden we te woord gestaan door 2 wel erge bitse zusters, maar we konden wel terecht. Toen Erik vroeg of één van hen toevallig Engels, Frans of Duits sprak, kreeg hij bits te horen dat we in Spanje zijn, dus er werd gewoon Spaans gesproken! Erik mocht op de benedenverdieping slapen en Henk en ik werden naar de 1e verdieping gedirigeerd. De lift mochten we niet gebruiken, dat was maar onzin. Toen ik (Piet) vervolgens wat moeizaam met de bagage de trap omhoog liep kreeg ik de wind van voren; ik had moeten vertellen dat ik ook slecht ter been ben!

Al met al sliepen we na veel geharrewar toch met z'n drieën op de benedenverdieping.

De kerk bij de kloosterherberg Espiritu Santo. Hieronder: detail aan de kerkmuur.

Toen ik (Piet) mijn fiets weg wilde zetten, stapte ik verkeerd, viel ik en kwam ik nogal onzacht met m'n ribbenkast (rechterzijkant) terecht op de beugel van een fietsenrek. Dat deed nogal fors pijn en het bleef ook fors pijn doen. Zodanig pijn dat ik denk aan mogelijk gekneusde ribben. Even afwachten dus hoe zich dat gaat ontwikkelen....

Nadat we waren geïnstalleerd en opgefrist zijn we Carrion de los Condes ingelopen en hebben we een hapje gegeten. Omdat je ook un deze kloosterherberg om 22.00 uur weer binnen moeten zijn, was de avond alweer snel om!

Afgelegde afstand: 74 km