We zijn dus vandaag eerst maar eens naar het vertrekpunt gereden: Roncesvalle, net over de grens in de Pyreneeën in Spanje.

We maakten een koffiestop in St. Jean Pied de Port. Net vóór de Pyreneeën. Voor de Caminogangers is dit vaak het vertrekpunt en ook wij hadden St. jean eerst als vertrekpunt bedacht. Het bleek een bijzonder druk stadje te zijn, erg toeristisch. Een beetje het Valkenburg van de Pyreneeën, zeg maar. St. Jean heeft mooie oude stadsmuren en een vesting, maar verder vonden wij er niet zo veel aan.

Toen we verder reden richting Roncesvalle hadden we de eerste 15 km zoiets van "nou, dat valt wel mee". En dan bedoel ik het stijgen.... daarna begon het echte stijgen, de bergen in, km na km, zeker 12 km. lang zeker 6 - 9 %.

Roncesvalle bleek een groot kloostercomplex, volledig ingericht t.b.v. de pelgrims. We werden direct en volledig ondergedompeld in de pelgrimsbelevenis. Je slaapt op eén grote slaapzaal, de restaurants serveren eigenlijk alleen maar pelgrimsmaaltijden, noem maar op. We kregen te horen dar er vannacht 190 gasten waren jn het klooster, op 24 bewoners. Wat wel aardig is: er lopen Nederlandse vrijwilligers rond.

We hebben dus vanavond onze eerste pelgrimsmaaltijd op. Voor 10 Euro krijg je een 3 gangen diner, bestaande uit soep of pasta, kip of vis met patatjes / aardappels en yoghurt. Daarbij per tafel een fles wijn. Onze tafelgenoot was een Spanjaard die geen woord over de grens sprak, maar waarmee we uiteindelijk toch wel een gesprek konden voeren.

Ná het eten moesten we opschieten: om 22.00 uur moet je op bed liggen. Morgenochtend moeten we ook om 08.00 uur weer vertrokken zijn.....

Het 14e eeuwse Santiago-kerkje in Roncesvalles.

Het is nu dus 22.30 uur. Het licht is al uit en het is een gesnurk van jewelste hier op die slaapzaal....

Oh ja: het is ons vanavond pas gelukt om foto's te uploaden. Kennelijk een bugje op de website. Op de foto's moesten jullie dus even wachten.

Voor nu dus welterusten en tot horens!